Bailey Cooper kendisine Hodgkin dışı lenfoma teşhisi koyulmadan önce hayatını dolu dolu yaşayan bir minikti.
Birden hayatı alt üst oldu. Kemoterapi tedavisine başlanınca sık sık hastaneye gitmek zorunda kaldı.
Buna rağmen Bailey umudunu kaybetmedi. Ailesine de umut oldu.
Geçtiğimiz sene şubat ayında aile müjdeli haberi aldı. Bailey’nin vücudunda kansere dair hiçbir ize rastlanamamıştı. Çocuk okula geri döndü ve hayatına devam etti.
Ancak ilerleyen aylarda hastaneye çağrılan aileye söylenenler, aileyi yıktı.
Rutin kontrollerde Bailey’de tekrardan kansere rastlandı.
9 yaşındaki çocuk tekrardan hastalığıyla savaşmaya başladı.
Ardından bir müjdeli haber daha aldılar. Küçük çocuk kanseri bir kez daha yenmişti!
Anne ve baba, oğullarıyla gurur duydu. Kanserin bir daha nüksetmemesi için dua etmeye başladılar.
2017 yılının sonlarına doğru bir kez daha kansere rastlandı. Bu sefer durum çok daha ciddiydi.
Bailey’nin babası Lee, Bristol Post’a “Rachel arayıp durumu anlattı. O sırada işteydim. Apar topar hastaneye geldim. Doktorlar, kanseri ikinci kez yendiği sırada, kanserin bir kez daha nüksetmesi halinde yapabilecekleri hiçbir şey olmadığını söylemişlerdi. Doktor acı haberi bize verdi. Dördüncü evredeydi. Bu sefer hızla vücuduna yayılıyordu” dedi.
Dördüncü evrede kanser hastaların vücuduna çoktan yayılmış oluyor. Bu evredeyken iyileşmek imkansıza yakın.
Doktorlar, Bailey’nin göğsünde, akciğerinde, karaciğerinde ve midesine tümörlere rastladılar. Birkaç haftalık ömrü kaldığını söylediler.
Acı haber aileye verildiğinde, aile haliyle kahroldu.
Bailey, birkaç ay sonra doğacak olan kız kardeşiyle tanışmak istiyordu. Ancak doktorların söylediklerine göre bu imkansızdı.
Minik Bailey ne kadar savaşçı olduğunu bir kez daha kanıtladı.
Kız kardeşinin doğumuna tanıklık etti. Kız kardeşine Millie adını verdi.
Anne Rachel, “Kız kardeşini göremeyeceğini düşünmeye başlamıştık. Kardeşini kucağına aldı ve kısa süreliğine de olsa ona abilik etti” dedi.
Millie doğduktan hemen sonra Bailey’nin durumu kötüleşmeye başladı. Gün geçtikçe elden ayaktan düşüyordu.
Aile, Noel’i beraber kutlamak istiyordu. Lee ve Rachel, oğullarına ne hediye istediğini sordular.
Cevabı son derece basitti. Erkek kardeşi Riley için hediye almalarını istedi.
Noel’den hemen önce bütün aile yakınları hastaneye akın etti.
Anneannesi geldiğinde gözyaşlarına boğuldu. ‘Keşke orada sen değil ben yatıyor olsam’ dedi. Bailey ise, “Hayır, anneanne. Senin ilgilenmen gereken torunların var” dedi.
Son olarak kanser Bailey’nin beynine sıçradı. Beş günlük radyasyon terapisinin ardından çocuk dayanamadı.
“Yaşamak istiyorum ama sıra bana geldi. Kız kardeşimin koruyucu meleği olacağım” dedi.
22 Aralık 2017 tarihinde Bailey son nefesini verdi. O sırada sevenleri ve ailesi yanındaydı.
Rachel, “Son saatlerinde ona hikâyeler okuduk ve en sevdiği şarkıları açtık. Saat 11:45’te ‘Artık mücadele etmek zorunda değilsin Bailey’ dedik. Bunu dedikten hemen sonra tek gözünde yaş geldi ve son nefesini verdi” dedi.
Aile, oğullarının hayatını kaybetmesiyle yıkılsa da artık acı çekmediği fikri onları rahatlattı.
Lee, “Şu an hiçbir şey gerçek değilmiş gibi. Beni mutlu eden tek şey artık acı çekmediği gerçeği” dedi.
Rachel, “Oğlum, ‘Arkamdan sadece 20 dakika ağlayabilirsiniz. Riley ve Millie’ye çok iyi bakın’ dedi” şeklinde bir ifadede bulundu.
Bailey’nin hikâyesi okuyanları üzüyor. Gücü, mücadeleci ruhu ve hayata olan bakışı insanlara ilham olacak türden.
Aile yıkılmış olsa da onun anılarını yaşatmakta kararlı.
Bailey’den ilham aldıysanız hikâyesini paylaşmayı unutmayın.
