Sokaklarda yaşamak kimsenin tercihen yaptığı bir şey değildir. Zihin sağlıklarının bozulması ve diğer birçok nedenle birçok insan sokaklarda yaşıyor.
Buna rağmen günümüzde hemen hemen herkes sokakta yaşayan insanların tembel ve aciz olduğuna dair olumsuz görüşlere sahip. El ele vererek bu düşüncelerden arınabileceğimizi düşünüyorum.
Peki ya o insanlardan birine nazikçe ve sempatiyle yaklaşırsak ne olur? Daha iyi bir dünya olur bence.
Bu nedenle az sonra okuyacağınız hikayeyi sizlerle paylaşmak istedim. Umarız ki olabildiğince fazla kişi bu yazıyı okur. Hikaye bizlere küçük ve basit birer iyilikle nasıl farkındalık yaratacağımızı anlatıyor.
Hikaye, ABD’nin Georgia eyaletinde yaşayan Lisa Lemming Jackson’ın ağustos ayında girdiği bir alışveriş merkezinde başlıyor.
Kadına binaya girmek üzereyken üzerinde eskimiş ve yırtık kıyafetler olan bir adamla göz göze geliyor. Adamın yardıma ihtiyacı olduğu her halinden belli.
Kadın, evsiz adamın bir problemi olduğunun farkına varıyor.
İçgüdülerinde de haklı. Lisa’nın hikayesini kendi ağzından dinleyin:
“Kroger’daki yaşlı bir adamla iki saat geçirdim. Her şey ona bakıp gülümseyerek selam vermem ve göz temasında bulunmamla başladı…
Yanından geçerken yardıma ihtiyacı varmış gibi görünüyordu. Yardıma ihtiyacı olup olmadığını sordum. Gözyaşları içindeki adam bana şunları söyledi:
‘Kolon kanseriyim ve başıma ufak bir kaza geldi. Oturduğum bu kartonun üzerinden kalkarsam herkese rezil olurum. Ne yapmalıyım?’
Suratındaki çaresizlik ifadesiyle boğazım düğümlendi.
Kroger yetkilileri derhal adama ıslak mendil ve temiz iç çamaşarı sağladılar. Farkettirmeden, yaşlı adamı personel tuvaletine götürdüler. Ayrıca birkaç kıyafet de vererek adamla ilgilendiler.”
“Adam ağladı ve özür diledi.
Bir an önce eşinin yanına gitmesi gerektiğini söyledi. Kasaya doğru yöneldiğimizde içi dolu market poşetleri gördük ve hepsinin parasının ödendiğini öğrendik.
Adam daha da şiddetli ağlamaya başladı.”
“Yaşlı adam Vietnam ve Kore savaşlarında ülkesi için savaştığını ve bu ana kadar ülkesinin onu unuttuğunu düşündüğünü söyledi.
İkimiz de ağladık. Korkuları ve dertlerinden bahsetti. Bana birkaç tavsiyede bulunduktan sonra hala insanlığın ölmediğine beni inandırdı.
Bugün insanlığın ölmediği bir kez daha kanıtlandı.
Teşekkürler, Elmer. Teşekkürler, Kroger görevlileri. Bugün edindiğim tecrübe için de teşekkürler Tanrı’m”
Lisa’nın orijinal gönderisi:
Kadın, küçük iyiliklerin aslında bir insanı ne kadar mutlu edebileceğini kanıtlıyor bize.
Aynı fikirdeyseniz paylaşın.
