Henüz yedi aylıkken Lola ismindeki köpek toplamda iki kez bir önceki sahipleri tarafından terkedilmişti.
İlk sahibi küçük bir çocuktu ve köpeği barınağa bıraktı. İkinci sahibi de aynısını yaptı.
Cristina Antonucci, Lola’nın fotoğrafını görür görmez çok etkilendi ve sahiplenmeye karar verdi.
Cristina Antonucci, Second Chance Rescue barınağına gidince Lola’yı ilk kez gerçek hayatta görmüş oldu. Cristina’yı etkileyen şey Lola’nın küçüklüğünde çok sevdiği köpeğine benzemesiydi.
Cristina, Dodo’ya “Fotoğrafta üzgün üzgün baktığını görünce onu hemen eve getirmek istedim” dedi.
Sahibi olmasına çok sevinse de artık Lola yüz üstü bırakılmak istemiyordu.
“Öylece bırakamazdım”
Cristina, “Eve getirdiğim ilk gece saatlerce kucağımda yattı. Sadece birkaç saat geçirmemize rağmen bana bu kadar ısınmasına çok sevindim. Sanki onu sahiplendiğim içim bana teşekkür ediyor gibiydi. Onu yüz üstü bırakamazdım” dedi.
Lola yeni ortamına hızla alıştı. Hatta yaramazlıklar bile yapmaya başladı. Ancak Cristina son derece sabırlıydı.
“Geldikten hemen sonra çitlerin altını kazıp karşı komşunun köpeğiyle oynamaya başladı. Sabrımı deniyor gibiydi” dedi.
Lola zamanla yaramazlık yapmamayı öğrendi.
Cristina, “Yaramazlık yapıyor diye ondan vazgeçecek değildim. Mükemmel diye bir şey yoktur” dedi.
Şimdilerde Lola eve yeni gelen kardeşi Lenny ile oynuyor.
Cristina, “İkisi çok iyi anlaşıyor. Sadece bir buçuk ay olmasına rağmen çok çabuk kaynaştılar. Birbirlerini çok seviyorlar. Hatta beraber uyuyorlar” dedi.
Günün en güzel anı
Lola geçmişte yaşadığı sorunlara rağmen Cristina sayesinde hayata yeniden başladı.
Cristina son olarak, “Günün en güzel anı eve gelip onlarla oynadığım an” dedi.
İyi ki Cristina gibi hayvanseverler var. Onlar olmasa böyle köpekler sahipsiz ne yapardı?
Hayvanların satın alınmasına karşıysanız ve sahiplenmenin en doğru şey olduğuna inanıyorsanız paylaşın.
